Во Венеција, Италија била отворена првата меѓународна изложба на модерната уметност, која оттогаш се одржува секоја втора година.
Во Европа, од крајот на 18 век, овој поим главно се однесува на производите на таканаречените „убави уметности“, како, на пример: вајарството,сликарството, архитектурата, графиката, музиката,танцот, поезијата и литературата. Подоцна на тоа, меѓу другото, се додават кујната кинематографијата,театарот, фотографијата, стрипот, телевизијата,односно дигиталната уметност.
Оваа концепција на уметноста како автономна активност, како призвод на предмети од страна на уметници кои се во потрага по убавото, согласно судот на вкусот, датира од периодот меѓу 18 и 19 век. Но, честопати се смета дека модерната и современата уметност го напуштиле поимот на убавото и на безвременскиот стил за да ги прифатат принципите на трансгресијата .
