На 10 март 1965 година во Скопје почина Стале Попов, македонски писател познат по своите романи и прозни дела. Роден на 25 мај 1902 година, во Мелница, Мариово. Семејниот живот на Попов бил обележан со трагедија, при што неговата прва сопруга умрела млада, а неговата втора жена живеела до извонредна возраст од 105 години.
Воспитувањето на Попов било скромно, како син на манастирски слуга Илија Сталев. Ја изгубил мајка си на млада возраст и бил воспитан од неговиот татко заедно со неговите браќа и сестри. И покрај тешкотиите, Попов се образувал, но и бил сведок на борбите на Македонците во детството.
Неговата разновидна кариера опфаќа различни професии, од земјоделство до свештеничка работа. Тој дури се стремел да стане свештеник како неговиот татко, но бил одвратен од лична загуба. Патувањето на Попов го однесе низ Македонија и пошироко, работејќи во даночната администрација, спроведување на законот и образованието.
Како што се одвивале историските настани, Попов се вратил на своите корени во Мариово за време на Втората светска војна, а подоцна бил интерниран во Бугарија за време на бугарската окупација на Македонија. По ослободувањето на Македонија, тој служел во административни функции и на крајот станал почитуван просветител во Скопје.
Книжевната кариера на Попов процвета по ослободувањето, со значајни дела како „Калеш Анѓа“, „Крпен живот“ и „Итар Пејо“. Зад себе остави значителен дел од необјавени дела, размислувајќи за борбите на македонскиот живот и потрагата по слобода.
Во текот на своето пишување, Попов црпеше инспирација од бурната историја на Македонија и од трајната желба за ослободување. Неговото наследство останува сведоштво за издржливоста на македонскиот дух и моќта на литературата.
А ова на фотографијата е неговата родна куќа која за жал моментално е во фаза на распаѓање…
На фејсбук се подига идеја за зачувување на ова куќа.
