Писателот Радован Влаховиќ, закажа прва промоција на новиот роман „Љуба“, во петок на 06.09.2024 година во 20 часот во Културниот центар “Банат”, во Ново Милошево.
Станува збор за роман кој се очекува со нетрпение, поради најавената содржина. Исто така, роман кој фактички е и продолжение на неговиот претходен роман “Бапа”.
-„И Бапа и Љуба се “стреи”, но во различни општествени и историски околности. Овој пат ја следиме приказната на Бапа во времето на кралството и на Љуба во времето на комунистичка Југославија. И Бапа и Љуба се херои кои покажаа отпор на наметнатата колективизација, со една разлика- што Љуба е осуден на затворска казна со преземање одговорност, конфискуван му е целиот имот и заедно со останатите “житари” е одведен во затворот во Пожаревац, каде што протестирал со пост и молитва, со глад до смрт, против неправдата што му беше нанесена нему и на неговите најблиски. Додека судбината на Бапа како старешина ќе ја следиме во новиот роман што се случува за време на војната на неговата фарма и има работен наслов „База“. Во романот „Љуба“ се обидов да нагласам дека диктатурата на пролетаријатот и негирањето на граѓанските слободи е само увертира и увертира за новото време во кое живееме сега и кое некои го нарекуваат корпоративна диктатура“, вели авторот Радован Влаховиќ во неодамнешното интервју за неговиот нов роман „Љуба“, кој е четврта книга од „Банатската епопеја“, која започна со романот „Бапа“.
На самата промоција ќе учествуваат: литературните критичари Виктор Шкориќ, Андреа Беата Бицок, Ненад Станојевиќ и Младен Ѓуричиќ; модератор Сенка Влаховиќ; извадоци зборува Теодора Влаховиќ; Вид Васалиќ, гитара; и автор Радован Влаховиќ. Во рамки на промоцијата ќе биде отворена документарната изложба „Љуба“ посветена на овој роман.
ОД КРИТИКА:
„Иако Драгослав Михаиловиќ не беше првиот што воведе дијалект во нашата литература – пред него дијалектниот говор го користеа Стеван Сремац, Борисав Станковиќ и многу други писатели- тој сепак успеа да создаде некаква книжевна револуција. Со користење на дијалект, речиси по правило кога се во прашање расказите, Драгослав Михаиловиќ всушност ја превртува парадигмата. Дијалектот престанува да биде средство за добивање „автентичност“, не е ни вовед во различното и егзотичното. Дијалектот станува начин да се претстават човечките судбини со свеста и искуствата на самите книжевни херои. Така, преку творештвото на Драгослав Михаиловиќ, српската книжевност стекна единствен увид во јазичниот, но и животот и светогледниот простор на поморавскиот човек. Истото го прави и Радован Влаховиќ, претставувајќи го светот и просторот за живеење на Банат. Неодамна починатиот писател и преведувач Иван Ивањи, исто така по потекло од Банат, човек кој во своите идеолошки убедувања и остана верен на југословенската верзија на комунизмот до последниот ден, рече дека се прави огромна грешка во критиката на другата Југославија, и тоа преку ќудење на сосема погрешни работи, додека оние вистинските и големи грешки се целосно се заобиколуваат. Еден од нив- според Ивањи и најголем- беше принудното повоено откупување на селата, проследено со крајно погрешно, и што е уште полошо, сосема непотребно насилство”, вели Владимир Петровиќ.
***
“Знаеме дека модерната литература, за разлика од традиционалната литература, довербата ја препушти на приказна по себе, а раскажувачот го стави во втор план, доведувајќи го во прашање статусот на сезнајниот наратор. Во таа наративна промена, во еден момент, кредибилитетот и вистинитоста на приказната го внесуваа во наративот инкорпорираниот документ. Да се потсетиме на Данило Киш, кој ја оживеа моќната фраза „чесни луѓе и сигурни сведоци“ околу која се разви цела наративна поетика. Во ова дело авторот Влаховиќ ја надминува секоја ексклузивност во поглед на определување за еден од споменатите поетски правци. Кај него, нараторот и приказната и ликовите и документите кои најдоа место во овој роман, формираат хармонична структура составена од делови кои совршено се вклопуваат еден со друг во целокупната слика и порака на делото. На тој начин, раскажувањето е дојдено до таму што истиот настан се раскажува од повеќе перспективи, а секој од нив, без разлика колку е различен во нијансите што му ги даваат ликовите кои раскажуваат или се присетуваат, останува непроменет во основата дека ја потврдува вистината. Така, и темата на романот е целосно разоткриена и не преостанув ниту едно неосветлено катче каде што некоја наративна намера би можела да најде место што би ја осуетила основната фреквенција на природата на литературниот текст – да ја кажува вистината за светот и животот. Влаховиќ со романот “Љуба” направи голем чекор во српската литература со тоа што на нов начин пристапи кон големите и важни теми и ни отвори нови перспективи. Тој го направи она што можат да го направат само големите раскажувачи: го постави, негуваше и го подигна човештвото на пиедестал, така што литературата го штити од лесното лизгање во идеолошки или политички рамки и го негува сржта на своето битие, заштитувајќи го од злоупотреба. Затоа романот “Љуба” не е само приказна за последиците од војната и промените што таа ги предизвика во општеството на некогашниот Банат, туку приказна која ја враќа книжевноста во себе на место каде што најмалку се очекуваше“. Андреа Беата Бицок.
Славниот банатски автор Влаховиќ е познат и на македонската публика по двата негови преведени прекрасни книги кои се достапни за нарачување само онлајн, “Ненајавено како смрт” и “Љубовни и ок приказни”.
