ГОРДАНА САРИЌ, БОЖЕСТВЕНА СВЕТСКА ПОЕТЕСА: Мојот живот е толку богат со љубов и полн со настани, што јас не можам да се стигнам себе си!

Се вика Гордана Сариќ, живее во Никшиќ, Црна Гора, но таа е толку позната и како нас што низ насмевка ни раскажува една анегдотата кога таксист од автобуска станица во Скопје до хотелот направил голем круг и ѝ побарал поголема сума на пари дури колку авионски билет, таа му забележала дека не е во ред таквата постапка, и кога влегла во хотелот за да ѝ се претстави на сопственичката и да ѝ раскаже што ѝ се случило, сопственичката со насмевка само ѝ рекла дека знае за кого станува збор и дека ѝ е мило што е нивна гостинка, која секогаш со задоволство ја очекуваат.

Често доаѓа во Македонија затоа што и тука добива награди на поетски манифестации.

Но овој пат ја среќаваме во Нишвил 2024, на сцената Jazz& Book’s session, каде имаше бомбастичен настап проследен со бурни аплаузи.

-Можеби е најдобро од мојата архива. Јас не сум лажно скромна туку реална иако мојата ќерка знае да каже “На мојата мајка скромност ѝ е доблест”(се смее). Но тоа е така, а тоа што ми се случува, е факт. Јас сум личност која има толку многу во својата биографија, што навистина не знам ни јас од каде да почнеме. Еве најдобро би било од националното списание на Националната библиотека на Цетиње. Кога до пред 3- 4 години јас таму во архива имав 1050 единици- поезија, новинарски објави, рецензии, сѐ на купче, главниот уредник заклучил дека не може мене да ме стават затоа што тогаш списанието ќе биде само за мене. “Тоа ќе  биде книга”, рекол. Но одлучиле да ме објават во два дела, па така во два дела излезе библиографско списание посветено на мене. Во тоа списание ги објавуваат библиографиите на големите луѓе. А замислете, до пред четири години само јас имав 1050 единици, сега се 1500. Ете, толку сум позната кај нас… А нема телевизија во која не сум гостувала. Неодамна гостував во  познатата емисија “Пет поподне” која директно се пренесуваше од  Будва и каде зборував за моите поетски активности. Имам прекрасен однос и со медиуми. Со сите. И со печатени и со електронски, односно телевизиски. Толку е мојот живот богат, што јас едноставно, не можам да се стигнам самата себе си.

– Сега се преку 1500. Значи ќе повторам, тоа го има во списанието во издание на Национална библиотека на Цетиње. Библиографката, госпоѓа Лидија Калуѓеровиќ сама дојде кај мене и ми предложи да ги објават моите расположливи материјали, потоа јас ѝ донесов уште материјали. Инаку, јас сум професор за француски и латински. На децата им предавав неконвенционални, знам и да им запеам. Тие ќе се насмеа, но ќе ги научат песните. И, постојано објавувам моја литература. Значи пишувам рецензии за книги, отворам изложби за слики, организирам книжевни вечери. Патем јас сум личност која ја добила најголемата награда на мојот град- Награда на ослободување на градот 18. Септември, за најголем придонес на културата на Никшиќ. Таму организирам разни приредби, разни средби. Особено за деца. Со години правев вечери на млади таленти каде ги поканував деца кои добиле светски и меѓународни награди од сите видови на уметност- танц литература, пеење, сѐ.

*Во Никшиќ сте позната и како прва спикерка.

– Да. Прва спикерка сум на Радио Никшиќ и еве сега славиме 50 години оттогаш. Не можам да верувам дека поминаа 50 години. Имаше и специјална телевизиска емисија за тоа, во која секако се најдов и јас.

– Можете сами да заклучите, јас животот го посветив само на култура, уметност и на  хуманизам. Ја имам и најголема награда на Црна Гора за хуманизам која се нарекува награда “Искра”, за општо добро. Ми ја врачи директорката за Културен центар која сега конкурира за генерален директор на РТЦГ и јас ѝ дадов поддршка. Ја добив оваа година во јануари, во театарот на Цетиње. Напишав и песна за добродетелството. Еден мој пријател тогаш рече “Сариќ го запали театарот!”. Ох, колку јас имав аплауз и колку е добра таа песна, и тоа за општо добро. А пред некоја година добив прва награда на Црна гора за волонтер на годината. По тој повод бев во Подгорица, во собранието на Црна гора и тогаш претседателот на собрание Ранко Кривокапиќ ми ја додели награда. Тоа е најголема награда за хуманизам и филантропија, “Искра”. Сѐ правам бесплатно затоа ја добив наградата, не ја добив наградата затоа што давав пари. Тие што даваат пари, тие добиваат награда за општествена одговорност, но јас сѐ работам од срце, од душа, им помагам на луѓето, сѐ правам хуманитарно.

– Што се однесува до книжевноста, пишувам само за љубов и мир. Ги спојувам луѓето преку стихови. Јас се залагам за соединување на луѓето, односно за почитување на верите. Биди тоа што си. Така велат. Еден е  Бог, како и да го нарекува некој, створи срцето да љуби, да сака и со другите срца да се спојува. Не е важно на кое божество се молиш. Биди ти тоа што си. Но немој ти да мавташ “Јас сум тој и тој”, затоа што од таму доаѓаат поделбите. Се залагам за единство и почитување на сите вери и народи, дека сме сите еднакви. Само карактерот каков е твој, тоа ја прави разликата. Може да бидеш човек со лош карактер или со добар карактер, но сите сме луѓе и затоа се залагам за еднаквост.

– Од Белгија имам две награди. Бев три пати по ред во Брисел во Европски парламент каде имавме предавања и на форумот за мир и за културна соработка меѓу европските и арапските земји. За мир преку поезија зборував уште кога ја добив титулата  Амбасадорка на Мирот, а подоцна и Принцеза на Мирот. Понатаму, јас сум Амбасадор на мир во Мароко и од таму имам награда за мир и хуманист. Потоа од Мексико имам добиено повеќе награди. Затоа што таму постои друштво кое се вика “Мил ментес пор  Мехико”- Илјада умови за Мексико на чело со професор доктор Жанет Еурека Тибурцио,  декан на архитектонскиот факултет, академик на неколку од тие латиноамерикански земји и поради моите активности затоа што тие гледаат што работам јас, ме избра за претседателка на тоа друштво за Црна Гора. Потоа во Перу награда ми додели Карлос Хуго Гелидо Чален, кандидат за Нобелова награда веќе две години. Тоа е најголемото друштво на светот на Латиноамерикански држави, а јас сум претседателка на тоа друштво за Црна Гора. И од нив ги имам најголемите награди што тие ги доделуваат. Сега добив Платинест орел. Имам и Златен Орел, имам Сребрен Штит и многу други награди.

-Преку соработката со Шпанија. Ана Леон, една голема голема писателка,  организатор и професорка, таа прва ме поврза со латиноамериканците, па потоа во Куба станав координатор на пријателството на Куба и Црна Гора. А во март оваа година бевме во сенатот во Мај во Пезара каде добив награда.

-Е сега зборуваме за Рим, што ми е најбитно. Јас веќе пет години одам во Рим, го знам тој град ко свој. Таму постои друштво Вербум Ланди арт на чело со писателката Реџина Реста. Колку е тоа друштво моќно? Во Италија тие ја имаат поддршката на Владата на Италија. Но не е тоа некое друштво онака, колку да се рече. Тие неодамна добија Златен медал од претседателот на Италија. И сега можеш да замислиш колку е тоа друштво моќно, така што ние во месец март го посетивме италијанскиот Сенат, каде што влеговме под бројна полиција на Сенатот за да ни се доделат наградите. Затоа што нѐ имаше од цел свет, затоа што тоа е огромно и респектирано друштво. Не само на поети, туку и на научници, доктори на науки, ликовни уметници. Тоа е големо друштво. И јас тука добив награда Дивинаменте Дона- Божествена Жена и Ечеленца феминале, женска извонредност, за награда за придонес на културата на светот. Јас таму зборував, ме најавија како “Контесата од Монте Негро Гордана Сариќ”, инаку сум грофица по моето семејно потекло од Унгарија. Добро се снаоѓам затоа што освен француски и латински, го изучувам и веќе разбирам и италијанскиот и шпанскиот јазик. Шпански научив преку зумови. Дури и со нобеловецот Чабидо разговараме на зум, а тој вели дека зборувам одлично.

– Јас сум Амбасадор на човечки права, Катена Дона, реков таа награда ја примив во Пезара во мај, наречена Буон есемпио- добар пример. Добив прва награда за есеј и за уметност. Е сега мене таму ми рекоа- “Гордана ајде сега и ти нешто оранизирај во Црна Гора како член на нашето друштвото”. А бидејќи сум и член на друштвото на писатели на Црна Гора и член на друштвото за писатели за деца на Црна Гора и член на Здружението на писатели на Србија, ми дадоа таква обврска. Но, тоа ќе биде вака – прво треба да одиме во Милано на два дена, каде ќе се одржи приредба, но јас нема да одам, така одлучив малку ми е набиена агендата, а потоа сите тие ќе дојдат во Подгорица. Добро ќе го организирам, бидејќи имам искуство. Сѐ организирав досега во центарот во Подгорица,  направив и  Вечер на црногорско- италијанска културна соработка. Потоа, на тој настан ќе дојде претставничка која е член на Италијанскиот парламент. И добро ми рече Реџина кога добивав награди во Пезара, вели: “Гордана Сариќ толку зборува за нас во Црна Гора што сме попознати во Црна Гора отколку во Италија”. Кога организирав средба јас донесов познати црногорски пејачи, поети, па имавме и модна ревија. На таа модна ревија го носев истиот фустан како и на Нишвил, напред тоа на модна ревија “Познати жени на Црна Гора”.

– Го креираше личност која креира фустани за принцезата од Монако, Ана Ковачевиќ од нашата земја. Но таа живееше во Африка 20 години и има свој бренд. Ми го подари овој уникатен и впечатлив фустан со наметка до земја, со материјал од тул, а една Новинарката официјално ми рече: “Гоцо, на модната ревија бевте најзабележана!”

-Имиџ. Па мене ме нарекуваат дамата во бело и белиот ангел. Тоа симболизира мир. Добив и златен медал за мир на фестивал во Бар, се вика “Голуб мира” и сега ме покануваат во Врњачка бања на фестивал за мирољубива поезија.