Кога во средината на Август 2021 го потврдив мојот концерт со промотерот од Сацз Џез Фестивал остана да лебди едно прашање, како при толку ковид рестрикции и посебни правила за влез во ЕУ ќе го реализираме истиот?
Човечки е да се надеваш на најдобро но и треба да се биде подготвен за решавање на секакви ситуации. Кога нашиот тапанар Виктор Филиповски поради ковид протокол беше вратен од Скопскиот аеродром се вклучи алармот за реализација на концертот. Летот до Варшава како да траеше 30 мин – испреплетен со безброј можни сценарија и решенија за реализација на концертот кој на мое огромно задоволство помина беспрекорно.
за нивното гостување следуваа рецензии од еминентни новинари
Реценција за концертот Bartosz Szarek:
“Впечатоци, размислување, носталгија – СашоПоповскиТрио [ИЗВЕШТАЈ – Ден 3]
Без двоумење признавам дека никогаш не сум имал онтакт со музиката на Сашо Поповски, па затоа на петочниот концерт му пристапив со голема резерва и во основа без поголеми очекувања.
Но, да не биде се така наивно – се запознав со релативно неодамна објавениот албум „Fallen Land“ (2020 година),од кој, како што се испостави, е изворот на најголемиот дел од презентираните композиции.
Сè што таа вечер беше изведено, слушнато некаде- еднаш. Како завчера, вчера и денес повторно и повторно се проникнуваше во чудна комбинација на настани. Во изведба на Сашо Поповски Трио состав: Сашо Поповски (гитара), Иван Бејков (контрабас) и Бартош Старомиејски (тапани, брза замена за Виктор Филиповски) звучеа дела кои се блиски, но не по име, туку по потекло чудни мелодии. Познато, но сепак туѓо, силно филтрирано низ извонредната чувствителност на лидерот – означен со неговиот автентичен потпис.
Презентираните композиции – од „Fallen Land“ преку „On Mountain Top“ до „We Have Met“,личеа на одгласите на мелодиите од минатото. Македонскиот гитарист очигледно црпи инспирација од животот, историјата на неговата земја и светот на музиката околу неа (што тој го призна на сцената Starosądecki „Сокол“), а искуството акумулирано низ годините се покажа дека е за неготолку формативни што решил да ги документира на прикриен и суптилен начин.
Поповски ја покажа својата извонредна способност да пренесува емоции со широка амплитуда. Тој избира не соодветни средства во инструментална техника-кои не мора да се типични за џез. За да ги артикулирасвоите уметнички композиции преку звуци и програмски третирани експресии, музичарот посегна по последниот албум, како и до премиерниот материјал од кој успеав да ги запомнам „Change Of Hearts“ и „Night In The Desert“. Од една страна, делото на Поповски има во себе нешто многу европско. Од друга страна, тоа е еклектичен микс на култури со карактеристичнозабележливо влијание на блузот („Ком Дипсан“), па дури и афро-рокот („Елгон Скај“), тоа е она штоповеќето модерни џез гитаристи попрво го избегнуваат.
Петочниот концерт беше полн со спомени, огромна разновидност на бои и нијанси. По дизајн изведената сет-листа потсетуваше на обемен пакет, а во исто време зрачеше и променливост огромна последица на раскажувањето користејќи, барем, скромни инструменти.
И покрај ова, аранжманот на песните им овозможи на музичарите да ги рашират своите крилја и во индивидуалните соло делови,како и создавање мини-дијалози. Неколку пропусти на оваа тема, во целина, беа од мало значење и јас би го обвинил тоа на недостатокот на ограничувања наметнати од пандемските ограничувањаненадејна замена за Филиповски.
Сашо Поповски е вистинска личност на звучни впечатоци, рефлексија и носталгија. Вреден аспект на овој концерт беше дека секој од уметниците свиреше во свој стил, а конекцијата на нивното свирење беше маѓепсана воцелата тема, манифестирана во уметноста на композицијата, аранжманот и пред се инспирира и доживува неограничена слобода во музиката. Квалитет кој во денешно време се добива колку ретко –а е потребен за сите нас.
Фотографии Aneta Wojcik
